Пімен Панчанка
RSS FeedІзноўку гром на лес, на голы...
Ізноўку гром на лес, на голы,
I хмурацца сябры мае:
У сэрцы нейкі даўні голас
Сігнал трывожны падае.
Нябёсы грозяць нам патопам,
Грамы раз’юшаныя б’юць.
Галіны прыпяцкіх прытокаў
Сябе ў маланках пазнаюць.
Ды верыцца: не пакалеча
Сады, палі дачасны гром.
А бесклапотная малеча
Шумліва цешыцца дажджом.
Размыты цёплыя дарожкі,
Далёка ў лесе гром асеў.
I асцярожна басаножкі
Дзяўчына босая пясе.
Даволі вам, дзеці...
Даволі вам, дзеці,
Па лагеры бегаць, даволі!
І спаць вам не дам у спакоі.
Апоўначы выведу вас
Я сягоння на поле,
На цёмнае поле начное.
Там позняе лета,
Там соннае жыта
I зорныя ліўні.
Бяздонне сусвету
Бывае такое глыбокае
Толькі у жніўні.
Пра космас прывычна
I бачыць, і чуць вам
Ледзь-ледзь не з пялёнак.
I сон ваш касмічны,
I ў сэрцы —
Гагарын, Клімук, Кавалёнак.
Для кожнага з вас
Над бацькоўскай зямлёю
Шчаслівая зорка згарае.
Цаніце свой час
I гэты сусвет,
Што без дна, без канца і без краю.
Жыццё вас запоўніць
Вучобай, і працай,
I шчырым каханнем,
Бо сэрцы запоўняць
I зоркавы лівень,
I цёплага жыта дыханне.
Жнівеньская ноч як звар’яцела...
Жнівеньская ноч як звар’яцела,
Развязала чорныя мяхі.
Сотні тысяч зорак пераспелых
Сыплюцца на мокрыя імхі.
Галаву і сэрца мне працяла
Млечным Шляхам.
Край сасновы мой
Сёння ноччу нейкім стаў працягам
Зорнай таямніцы векавой.
Балбатня пра атамы — пустое,
Бо у прыгажосці — свой закон.
Толькі гэта неба залатое
Назаўжды ўзяло мяне ў палон.
Загадайце, хлопцы і дзяўчаты,
Спраўдзіцца усё ў жыцці у вас...
Зоркі, не пагасніце дачасна,
Я люблю вас,
Я кахаю вас.
Апошнiя водгукi
5 лет 16 недель назад
6 лет 47 недель назад
7 лет 19 недель назад
7 лет 21 неделя назад
7 лет 46 недель назад
9 лет 20 недель назад
9 лет 20 недель назад
9 лет 21 неделя назад
9 лет 36 недель назад
9 лет 48 недель назад