Ангеліна Дабравольская

RSS Feed

Божа, як хочацца плакаць...

Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Божа, як хочацца плакаць
над словамі, зорамі, кветкамі,
стаць няўлоўнай, бязважкай, бязмежнай;
ачысціцца
ад шалупіння разважлівых думак
і неразважлівай веры…
Божа, зрабі мяне зернем!

Божа, як добра, бы кветка,
раздорваць пялёсткі –
роснай зямлі і далоням,
сагрэтым жывою крывёю, –
іх цеплыня з прахалодай маёю сальецца.
Божа, ці сэрца – у кветцы?

Божа, на шляху абраным
знайду раздарожжа,
камень убачу
і птушкай заб’юся аб камень.
Крылы,
згубіўшы пер’е,
стануць рукамі…
Божа, завошта?

МЯТЛУШКА

Сярэдняя: 3 (2 галасоў)

Застацца б мне –
ціхмянай і лагоднай,
Ні краскі, ні травінкі не парушыць.
Быць проста часткай Матухны-Прыроды,
Наіўнаю, маленькаю
мятлушкай…

У кожным крылцы –
пыл сівых стагоддзяў –
Не сівізна на скронях ацяжэлых…

Я адлятаю…
Лета на зыходзе…
Шапоча вецер ў дрэвах парыжэлых…

Час засынаць…
і дрэвам, і мятлушкам…
Нязробленае –
здзейсніцца калісьці…
Ды толькі вера –
у Хрыстова Прыйсце –
Нас абуджае
і ратуе душы.

На мяжы iснага i уяунага...

Сярэдняя: 5 (1 голас)

На мяжы існага і ўяўнага
аблятае мая
мара

У памерлых пялёстках
згасне вясёлка

Жук-далакоп
збярэ рассыпаныя
фарбы?
праменні?
пыл?

Светлячок асветліць
сваім ліхтарыкам

і ў лясным мораку
успыхне…

- Папараць-кветка! –
усклікнуць адны

- Д’яблава вока! –
перажагнаюцца другія

- Мара… -
прашэпчуць трэція

Уздыхне рака

…Кароткая купальская ночка…

Усе аўтары