Васіль Зуёнак

RSS Feed

Купальская ноч ля возера

Яшчэ не ацэнена

Вось недзе за гэтым, а можа, за тым
Ядлоўцавым знакам — імшара,
Дзе папараць-кветка агнём залатым
Закрэсліць зямныя ўсе чары.

I высвеціць тое, чаго не было,
Няма, і, магчыма, не будзе...
Душа, нібы птушка, ляціць у сіло,
А ногі чапляюцца ў хлудзе...

I раптам таемна зірне глыбіня —
Люстэрка ў альховай аздобе,
Касмічным адбіткам стаіць цішыня,
I крок — землятрусу падобен.

Спыніся!.. Шукальнік агнёў залатых,
Замры і паслухай купалле —
Той голас, што мы пасадзілі ў драты
I ў дол дыскатэк затапталі...

Схаваўся ён тут? Не — спрадвеку жыве,
Ён толькі ад нас адвярнуўся.
Ты чуеш — дыханне прайшло па траве...
Як звон — цішыня Беларусі...

На беразе корч — толькі ша! — не суроч
Ад песні сваёй салавее,
I з неба азёрнага свецяць у ноч,
Як белыя зоркі, лілеі.

Лівень

Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Вы не бачылі часамі,
Як, напіўшыся з крыніц,
Вырастаюць за лясамі
Горы спелых навальніц?

Вырастаюць і хістаюць
Над сабой блакітны звон
I агністымі хвастамі
Хвошчуць сонца наўздагон.

Іхнія — зямля і неба!
Прэч з дарогі, прэч усе!..
Вецер спуджана і нема
Страпянецца на страсе.

Ліст вусцішна залапоча,
Пыльны выскача віхор,
Певень, быццам супраць ночы,
Пракрычыць апошні збор.

Блісне ў твар халоднай крэскай,
Свет закрые дацямна —
I з грымотамі і трэскам
Рухне чорная сцяна.

Б'юць руччы па каляінах
Ці дарога, ці рака?
I азон з душком палынным
У пакоях заблукаў...

Перамые, прапалошча,
Нібы ў новай лазні дзед,
Свет запыленыя мошчы, –
Як народзіцца на свет!

Цішынёю ахінуцца
I нябёсы, і зямля.
Hi травінкі не шапнуцца,
Hi жыцінкі — у палях...

Ані спрэчак, ані звады
У птушынае гурмы,
I за мройным даляглядам
Спяць натомлена грамы.

Ліпеньскі гром і лівень

Сярэдняя: 4.8 (4 галасоў)

Аддаю табе ліпеньскі гром,
Перапоўпены летняй задухай,
Што сп'янела ідзе напралом, —
Не ўцякай, пачакай, паслухай.

Падары, прашу, наўзамен
Мне шапоткі ліпеньскі лівень,
Што цябе ад грудзей да кален
Перакрэсліць туманнасцю ліній...

Усе аўтары