Яна (урывак)

RSS Feed
Сярэдняя: 4.7 (3 галасоў)

Вось і лета. Ліпнёвая раніца,
Ціхі ветрык цалуецца з жытам.
Падаіўшы каровы, заспаная,
Яна звоніць сярпом ля мяжы;
Каля постаці козлы з калыскаю,
Белакудрая спонка гайдаецца,
Ясна зорамі-вочкамі бліскае,
А яна за сярпом завіхаецца.
За жнівом — з сенакосам расправа, —
Разлягліся мурогу пракосы.
Сенакос не паспее управіць, —
У полі сыпецца спелы авёс.
Дзе ні глянь, да змяркання ад ранку,
I не чуючы жаднага болю,
Прыкладае да працы сялянка,
Прыкладае крывавы мазоль.

Іншыя вершы аўтара